Een metafoor voor jonge kinderen

Voor jonge kinderen is een scheiding een tamelijk abstract begrip. Er zijn verschillende (voorlees)boekjes in omloop die gebruikt kunnen worden om vooral jonge kinderen meer te laten begrijpen van een scheiding tussen de ouders. De metafoor van de landschildpad en de zeeschildpad (The Turtle Story, Janet Johnston) vind ik zelf een van de mooiere verhalen die als hulpmiddel gebruikt kunnen worden voor jonge kinderen in scheidingssituaties, ook omdat er in het verhaal geen veroordelingen of beschuldigingen voorkomen. Het verhaaltje gaat ongeveer zo:

Het verhaal van de landschildpad en de zeeschildpad

Wist je dat er veel soorten schildpadden zijn? Sommige schildpadden leven op het land. Bijvoorbeeld in het bos of in het moeras. Dat zijn landschildpadden. Er zijn ook schildpadden die leven in het water, dat zijn de zeeschildpadden. Zij komen maar heel af en toe op het land.

Op een dag zag meneer zeeschildpad iets bewegen op het strand. Nieuwsgierig als hij was besloot hij een kijkje te nemen wat daar op het normaal zo stille strand bewoog. Toen meneer zeeschildpad wat dichterbij kwam zag hij daar de allermooiste schildpad die hij ooit had gezien. Zijn hartje bonste op en neer, nog nooit had hij zo’n mooie, lieve schildpad gezien. Meneer zeeschildpad wilde nog maar één ding. Hij wilde met deze lieve mevrouw schildpad trouwen. En oh, wat een geluk, ook voor mevrouw schildpad was het liefde op het eerste gezicht. Nog nooit had zij zo’n leuke, stoere schildpad gezien. Maar mevrouw schildpad.. was een landschildpad! Zij kon niet zwemmen. En zij kon ook niet in de zee leven. Het maakte meneer schildpad niets uit. Hij wilde alleen nog maar bij mevrouw schildpad zijn. Samen besloten zij te trouwen en voortaan op het land te gaan wonen.

Baby schildpadjes

Meneer schildpad en mevrouw schildpad waren heel erg verliefd op elkaar. Het duurde dan ook niet lang of er kwamen lieve, kleine baby schildpadjes. De baby schildpadjes vonden het fijn op het land maar ook in de zee. Al snel konden zij net zo goed zwemmen als hun papa.

Na een tijd werd papa schildpad verdrietig. Hij miste de zee. En hij miste zijn broers en zussen, die in de zee leefden. En zijn vrienden. Hij miste het zwemmen in de zee. En ook miste hij het eten in de zee, dat hij veel lekkerder vond dan het eten op het land. Papa schildpad werd steeds dunner. En zijn schildje werd dof. Maar mama schildpad was een landschildpad. Zij kon niet in de zee leven. Papa schildpad werd steeds verdrietiger.

Terug naar de zee

Zo kon het niet langer. Ook mama schildpad werd verdrietig. Samen besloten zij dat het beter was dat papa schildpad weer in de zee ging wonen. En de kindjes? Die bleven gewoon bij papa-schildpad en bij mama-schildpad, om en om. Met papa-schildpad zwommen zij naar hartenlust in de zee en bij mama-schildpad speelden zij op het land. Het maakte de kindjes niets uit, zij vonden het fijn bij papa in de zee én bij mama op het land.